Huzurevi sakinlerini ziyaret eden grup tüm yaşlılarla tek tek ilgilenerek sohbet etti. Bol bol fotoğraflar çekildi. Yalnızlıklarını bir nebze olsun unutmak amacıyla bayramları dört gözle bekleyen yaşlıların yapılan ziyaretlerle duygulandıkları görüldü.

Yaşlılarımıza her zaman sahip çıkma temennisi ile…

EN YAKIN ARKADAŞINI YENİ KAYBETMİŞ BİR HUZUREVİ SAKİNİN KALEMİNDEN;   

Bir arkadaşımı daha yolcu ettim
Dün
Melekler Ülkesine
Diğer göçüp gidenler gibi sessiz ve derinden

Kimsesizliğin acı çığlıklarını bastırdım göğsüme
Yalnızlığımla konuştum ağladım duvarlara
Uzun zamandır gözyaşlarım
Hiç böylesine karışmamıştı yağmurlara
sicim gibi indi solgun yanaklarıma

Can dostumdu Perihan, oda arkadaşım tek sırdaşımdı benim
Kolkola girerdik O titrek dizlerimizle
ve oturur dertleşirdik
huzurevi nin yıpranmış kanepesinde..

Bir simit, ince bir kaşar, yanında da sıcacık bir Çay
Mutlu olurduk sanki et yemişiz kadar

Akasyalarla bezenmiş korusunda gezerdik ağır adımlarla
Huzur evimizin
Hiç kimseyle paylaşamadığımız sırlarımız
Birbirine kenetlenirdi hüzünlü ve çaresizce

Kimbilir? gerçekte o mu evinden koparılmıştı acımasızca
Yoksa benmiydim terkedilen
Yatılıya kaydedilen bir çocuğun buruk heyecanıyla
Bir koca ömrü adadığım evime, zorunlu veda edişimle
hangimizdi acep garip bahtiyar

Kulağımda hep, onun dudaklarından dökülen
o mahsun ve buruk sözleri çınlıyor ! !

''BAL İDİM PEKMEZ OLDUM
GÜL İDİM KOKMAZ OLDUM
EVVEL GEREKLİ İDİM
ARTIK GEREKMEZ OLDUM''

Güle güle Perihan arkadaşım Nurlar seninle Olsun...